بسم رب الرفیق
عکسی از خوشه پروین
کتبتُ الیک والعبراتُ تَجری
علی الخدّینِ رشّاً بعدَ رشِّ (رَشّی)
وکنّا فی اجتماعِِ کالثّریّا (ثریا=پروین)
وصیّرنا اّمانُ بناتِ نعشِِ (نعشی)
برایت نامه نگاشتم
و اشکهایم دائماً (پشتهپشته) روی گونههایم میبارد
من و تو در اتحاد و اجتماع، مثل خوشۀ پروین بودیم
اما زمانه ما را مثل بنات النعش از هم دور نمود
پ.ن
در ادبیات فارسی خوشه پروین(ثریا) نماد اجتماع و پیوستگی ست و بنات نعش نماد جدایی و گسستگی. چرا که خوشه پروین ستاره های پر نور و کنار هم هستند و بنات نعش هفت ستاره که کم نورتر و جدا افتاده تر.
پ.ن.2
گاهی دلم برای تو.
درباره این سایت